Mellom himmel og mor

«Let us, as we always do here, pray together.»

Da studentprest Nils Jøran Riedl inviterte til felles bøn i Slottskapellet førre søndag, vart hender frå alle verdshjørne falda. For mange av dei frammøtte var dette den første opplevinga med norsk kyrkje.

– Veldig ulikt franske gudstenester. Det var meir livleg og preika mindre moralistisk enn det eg er van med, fortel franske Fanny Dutrey, som studerer business administrasjon på BI.

Kur mot heimlengt

I følgje Riedl er det første gongen at eit sokn i den norske kyrkja kan tilby engelske høgmesser med jamne mellomrom. Initiativet kjem frå studentprestane sjølve.

– I haust feira vi hundreårsjubileum. Ein av tinga vi gjorde var å ha ei engelsk gudsteneste, og det fekk vi veldig god respons på. Tilbodet til engelskspråklege studentar er veldig avgrensa. Likevel opplever vi at det er eit behov. Dette er menneske som er langt heimanfrå, og som vi ønskjer å prioritere, seier han.

– Er internasjonale studentar meir interesserte i tilbodet til studentprestane enn dei norske er?

– Det veit eg ikkje, men eg opplever at internasjonale studentar er meir svoltne på at det skjer noko.

Kvar frå sin by

– Som protestant er eg kjempeglad for dette tilbodet. Å skjøne språket er ei føresetnad for at eg skal gå på gudsteneste, seier BI-student Tam Kwok Shun frå Hong Kong. Han reagerer likevel på organiseringa av studentgudstenestene.

– Her går religiøse arrangement inn under velferdstilbodet til studentar. Det ville aldri skjedd i Hong Kong, slår han fast.

Den norske jusstudenten Jarle Langeland kan derimot fortelja om tvunge kyrkjeoppmøte tre dagar i veka da han studerte på college i USA. Han er nølande med å kommentere korleis han opplevde det, men likevel full av lovord om dei engelskspråklege gudstenestene i Slottskapellet.

– Som utvekslingsstudent blir det fort til at ein hamnar saman med andre internasjonale studentar. Desse gudstenestene vil kanskje vera eit høve til å bli meir integrert, og koma i kontakt med oss nordmenn, meiner han.

Ricardo Duque, leiar i International Students´ Union Oslo, helsar også gudstenestene velkomne på vegne av dei medlemmane som er interesserte.

– Studentar har rett til å tru på det dei vil, og dersom dei ønskjer å følgje opp sin eigen religion, er det flott at dei får høve til det, seier han.

Jubel og lovsong

Studentprest Riedl har ikkje motteke negative reaksjonar. Tvert om opplever han at folk er veldig positive, sjølv om det norske språket blir sett til side kvar fjerde søndag framover.

– Det er ei utfordring for oss å gjera det på engelsk. Vi håpar på deltaking frå dei internasjonale studentane etter kvart, slik at dei også kan vera med å forme gudstenesta, seier han.

Men liturgen meiner ikkje at han let innhaldet i preikene bli påverka av nasjonaliteten til kyrkjelyden.

– Eg tenkjer alltid over kven eg snakkar til. Men studentar er studentar, seier han.

Riedl har også merka seg at fleirtalet av dei frammøtte er frå BI, der han sjølv jobbar.

– På BI har vi god kontakt med internasjonalt kontor. Dei sender gjerne ut e-postar og slik. Den mulegheita har vi så langt ikkje hatt andre stader, forklarar han.